Vlierbes zwart

Vlierbes is een struikplant die behoort tot de Adox-familie.In de mensen wordt de zwarte ouder ook sambuca, buzovnik, pishchalnik genoemd.

Zwarte vlierbes zal groeien in de vorm van een struik of een kleine boom, die een hoogte van zes meter kan bereiken (afhankelijk van de variëteiten). In zeldzame gevallen kan de hoogte groter zijn. De diameter van het vat is ongeveer 0,3 m.

• Struikstruikentak, zij zijn behandeld met een dunne shell - de schors, en hun kern is wit en zacht.
• Jonge takken hebben een groene kleur, die vervolgens dikker wordt naarmate deze groeit en grijsbruin wordt.
• Op de takken zitten linzen die gasuitwisseling verzorgen.
• De bladeren bevinden zich tegenover elkaar, hebben een grote afmeting, hun lengte bereikt 0,3 m. Ze zijn donkergroen van kleur en bestaan ​​uit verschillende (niet meer dan zeven) bladeren die smaller worden vanaf de basis, waarvan de randen kleine tanden hebben. De voorkant van de bladeren is mat, groen, de achterkant - met een grijsachtige tint. In het voorjaar heeft elk blad stipule.
• De bloemen zijn wit of geel-wit. Kan sedentair zijn of op steeltjes. Sterk genoeg ruiken. Bloemdiameter van 0,5 tot 0,8 cm, elk met vijf bloembladen. De bloemen worden verzameld in grote bloeiwijzen tot een diameter van 0,3 m.
• De bloeiperiode vindt plaats aan het einde van de lente - het begin van de zomer.
• Black vlierbes fruit is een steenvrucht in de vorm van een sappige donkere, bijna zwarte bes, de diameter is van 0,5 tot 0,7 cm. Er zijn verschillende zaden in elke bes. Fruit rijpingstijd is aan het einde van de zomer - het begin van de herfst.

Zwarte ouder op zichzelf is een soort vlier. Samen met zwarte vlierbessen zijn oudere vlierachtige en rode vlierbessen bekend.

Zwarte vlierbes groeit op de eilanden van de Atlantische archipel dichter bij Europa en Afrika. De soort wordt ook gekweekt in Noord-Afrika, maar ook in delen van Iran en Turkije, waar het klimaat gematigd is. De plant komt veel voor in Europa, de Kaukasus, in de Oekraïense en Wit-Russische gebieden. Black Elder werd naar Nieuw-Zeeland gebracht, waar het nog steeds succesvol groeit.

In Rusland groeit zwarte vlier op de zuidelijke breedten van het Europese grondgebied. Het kan worden gevonden in de buurt van de bossen (naald of gemengd), het wordt vaak wild en groeit en vormt struikgewas. Het kan worden geplaatst op begraafplaatsen, in steden, in de buurt van wegen en zelfs op afvalgronden.

In de rol van kruiden gebruiken koks zwarte vlierbessenbloemen en bessen. Wanneer de struik bloeit, is het noodzakelijk om de jonge bloeiwijzen af ​​te snijden, een beetje te laten krullen en dan af te snijden van de bloemstelen en te drogen tot ze donker zijn. In deze vorm worden ze bewaard in containers met goed sluitende deksels.

Soms worden zelfs verse bloemen aan gerechten toegevoegd. Ze zijn geschikt voor het op smaak brengen van desserts.

Het moet gewoon niet worden verward met vlierbessen en kruidachtige planten, omdat de vruchten van de laatste giftig zijn voor mensen.

Zwarte vlierbessen hebben een zoetzure smaak, ze mogen zowel direct na de oogst als na de verwerking worden gebruikt. De bladeren ruiken een beetje onaangenaam.

Zwarte vlierbes heeft de volgende kenmerken:

• gebruikt voor medische doeleinden als medicinale plant;
• kan zowel in de zon als aan de schaduwzijde groeien;
• gebruik in alternatieve geneeskunde gedroogde bloemen en vruchten van de plant;
• vaak gekweekt als sierstruik.

Voedingswaarde en calorische waarde van 100 gram droog product

Alle delen van de zwarte vlierbes zijn samengesteld uit een verscheidenheid aan chemische componenten. Bloemen bestaan ​​uit:

• glycosiden;
• etherische oliën;
• choline;
• routine;
• alkaloïden;
• caroteen;
• zuren (azijnzuur, ascorbinezuur, appelzuur, koffie, valeriaan, enz.);
• harsen;
• minerale stoffen (kalium, calcium, magnesium, fosfor, enz.);
• fenolcomponenten, etc.

Onder de chemische componenten in de vrucht is te vinden:

• ascorbinezuur;
• anthocyanen;
• caroteen;
• aminozuren;
• suiker;
• fenol, etc.

De zaden bevatten vette oliën en sambunigrine.

Verse bladeren bevatten:

• caroteen;
• ascorbinezuur.

Gedroogde bladeren bevatten:

• tandvlees met een licht stoelontspanningseffect;
• etherische oliën;
• sambunigrin.

Wortels omvatten fenolische stoffen en saponinen.

De schors bestaat uit:

• etherische oliën;
• choline;
• betulinol;
• suikers;
• zuren van organische oorsprong;
• pectine bevattende componenten;
• fenolcomponenten, etc.

Vlierbessenzwart maakt indruk met een breed scala aan nuttige en helende eigenschappen:

• zijn toevlucht tot het nemen als het verven in donkere tonen van zijde en katoenweefsel;
• vers en gedroogd fruit, en ook bloeiwijzen met bladeren worden gebruikt voor medische doeleinden;
• toevoegen aan cosmetica;
• Vlierbes verbetert de lichaamstint;
• afkooksels hebben een reinigende werking;
• zwarte vlierbessen heeft een licht ontsmettende werking;
• afkooksels worden gebruikt om metabole processen in het lichaam te normaliseren.

Er zijn een aantal onaangename gevolgen die een oudere kan veroorzaken zwart:

• vergiftiging;
• braken;
• diarree;
• acute ontsteking in het spijsverteringskanaal bij overdosering.

De plant is gevaarlijk voor dieren.

Je kunt zwarte vlierbes niet gebruiken:

• vrouwen tijdens perioden van zwangerschap en voeding;
• in aanwezigheid van diabetes insipidus;
• bij acute ziekten van het maagdarmkanaal en de aanwezigheid van colitis;
• met persoonlijke intolerantie.

Kinderen moeten het voorzichtig gebruiken volgens de aanbevelingen van de arts en in beperkte doses.

Zwart vlierbessenvruchtensap wordt gebruikt om het lichaam te desinfecteren. Het is goed voor de behandeling van geavanceerde maagaandoeningen. Ook is het sap nuttig voor het gezichtsvermogen en wordt het actief gebruikt, niet alleen bij mensen maar ook in de traditionele geneeskunde.

Van de bloemen ook geëxtraheerd sap. Om dit te doen, verzamel bij droog en zonnig weer bloemen, sorteer en drenk ze in koud water om insecten te verwijderen. Daarna voeren ze het water af, worden de bloemen gedroogd en vermalen in een vleesmolen of blender. De resulterende puree persen, en van daaruit draait het sap. Het wordt vooral gebruikt voor verkoudheid en blaasontsteking.

Zwarte vlierbes is niet alleen een medicinale plant, maar eigenlijk een waardevol voedingsproduct.

In de keuken wordt het vrij vaak gebruikt:

• voor het maken van jam, jam;
• voor het maken van warme en koude dranken (compotes, gelei);
• voor het maken van stropen;
• om de wijn een unieke smaak en kleur te geven;
• als een kleurstof van natuurlijke oorsprong.

Vlierbessenbloemen kunnen aan de thee worden toegevoegd om het een geurig aroma te geven.

Vlierbessenvruchten in hun oorspronkelijke vorm zijn niet erg smakelijk. Gerechten gemaakt van hen hebben een korte houdbaarheid. Om dit te verhelpen, wordt citroenzuur of het sap van ander fruit toegevoegd aan de bessen.

Zwarte vlierbloesems in Engeland bereiden zelfs een traditioneel drankje en koken ook vaak bessen met appels voor het vullen van de cake.

In Zwitserland, produceer vers geperst vlierbessensap en voeg er een extract uit de eigen bloemen aan toe. Volwassen fruit produceert een natuurlijke kleurstof, die vaak wordt gebruikt om de gewenste kleur aan dranken te geven.

Thuis kunt u vlierbessenjam maken.

• Neem hiervoor een kilo bessen en dezelfde hoeveelheid suiker.
• Fruit goed gewassen en gedroogd.
• Dan worden de bessen bedekt met suiker en gemengd.
• Wacht tot de bessen sap geven (dit is ongeveer een uur later).
• Breng eerst aan de kook en kook dan een half uur op laag vuur en vergeet niet het schuim te verwijderen.
• Rol de jam vervolgens in potten.

Je kunt ook vlierbessensiroop koken.

• Om dit te doen, wordt een pond gewassen fruit gegoten met twee glazen water.
• Gedurende 20 minuten koken de bessen.
• Knijp vervolgens het sap eruit, voeg een kilo suiker toe en breng aan de kook.
• De afgewerkte siroop wordt gebotteld of ingeblikt en opgeslagen in de kou.

Vlierbessen wordt officieel erkend als medicinale plant. Het wordt gebruikt in de volgende gevallen:

• als een verdovingsmiddel;
• om de hoge temperatuur te verlagen;
• om het zenuwstelsel te kalmeren;
• als een antiviraal middel;
• bij ziekten van het vrouwelijk voortplantingssysteem;
• met migraine;
• met huiduitslag en zweren op de huid;
• in overtreding van de werking van de gewrichten;
• in overtreding van het maag-darmkanaal;
• als slijmoplossend middel voor kinkhoest, griep, astma, enz.;
• met conjunctivitis;
• voor de preventie van constipatie;
• als een diureticum;
• bij optreden van tumoren.

Nuttig en afkooksels, en sap en infusie op basis van vlierbessen. In verschillende gevallen worden niet alleen bessen en bloeiwijzen gebruikt, maar ook blaffen met bladeren.

Van afkooksels niet alleen lotion, maar ook toegevoegd aan het bad. Dit is vooral handig voor gynaecologische aandoeningen en voor artrose en reuma.

Vanwege het feit dat bouillons en vlierbesseninfusies niet alleen een mild laxeermiddel hebben, maar ook een diuretisch effect hebben, wordt hen vaak geadviseerd om in gematigde doses te nemen voor gewichtsverlies. Daarnaast helpen bouillons of vlierbaartincturen om het metabolisme te verbeteren.

Black vlierbes is een plant die wordt gebruikt in een verscheidenheid van huishoudelijke gebieden:

• in traditionele en alternatieve geneeskunde;
• in de rol van weefselkleurstof;
• als een natuurlijke kleurstof voor levensmiddelen;
• als decor voor de tuin;
• voor het aromatiseren van gerechten;
• voor het maken van desserts en drankjes.

Zwarte vlierbessoorten kunnen met recht decoratief worden genoemd. De Aurea-variëteit heeft bijvoorbeeld een weelderige gouden kroon, terwijl de Acutiloba-variëteit duidelijke bladcontouren heeft.

Er zijn variëteiten waarvan de bladeren ingelijst zijn met een gouden rand.De variëteit "Pulverulenta" op de bladeren heeft een ongewoon patroon en hun kleur is helder met lila-paarse tinten.

In de tuin zien de variëteiten Gerda en Black Beauty er zeer indrukwekkend uit. Tijdens de bloeiperiode hebben de bloeiwijzen een roze tint, terwijl tijdens de rijping van hun vruchten hun bladeren in paars en paars zijn gegoten.

Amerikaanse fokkers brachten de variëteit "Adam Eldercerry", wat een enorme oogst oplevert, die tot tien kilogram per struik kan oplopen.

Het is helemaal niet moeilijk om te zorgen voor zwarte vlier in de tuin. Ze houdt van de zon en groeit goed in vruchtbare en vochtige grond. Als de grond droog is en veel zand bevat, zal de ouder slecht groeien.

De oudste wordt gepropageerd door zaden en stekken. Zaden worden geoogst nadat ze donker zijn geworden (dichter bij het midden van de herfst). Het zaaien gebeurt tot op een diepte van enkele centimeters, tussen de rijen moet minimaal 0,2 m zijn.

Voor het versnijden van het gewas en geschikte groene stekken, en al verhout.

Vlierbessen heeft regelmatig en overvloedig water nodig totdat het begint te groeien. Vervolgens wordt water gegeven afhankelijk van de klimatologische omstandigheden of tijdens periodes van droogte. Meststoffen worden aanbevolen om aan het begin van de zomer te worden gebruikt, maar in het vroege voorjaar heeft u versterkte voeding nodig.

Zwarte vlierbes groeit vrij snel, vooral als het jaar vrijgevig is met warmte en neerslag.

De bloemen van de plant moeten worden verzameld nadat ze bloeien, dat wil zeggen ergens in de late lente - vroege zomer. Dit zou bij droog weer moeten gebeuren. Het is raadzaam om de bloemen niet te stampen bij het verzamelen, anders worden ze donkerder.

Droog de bloemen in de schaduw. Wanneer de steeltjes beginnen te breken, is het drogen voltooid. In droge bloemen zoete smaak en licht aroma. Ze kunnen mogelijk verslechteren, dus moeten ze worden bewaard in een gesloten container op een donkere en droge plaats. Als ze worden bevochtigd, verliezen de bloemen alles.

Onrijpe vruchten kunnen vergiftigd zijn en rijpe vruchten moeten worden gebruikt na droging of hittebehandeling. Na het drogen kunnen ze een half jaar in een gesloten container worden bewaard.

Als het fruit nodig is voor jam of sap, worden de bessen bijna voor de verwerking geoogst. Verwerkt worden ze niet langer dan 48 uur bewaard, omdat de vruchten een lage zuurgraad hebben en snel bedekt worden met schimmels.

Zwarte vlierbesbladeren worden in de lente geoogst en de schors wordt voorzichtig in de lente verwijderd uit de takken van een twee jaar oude boom. Het kan meerdere jaren worden bewaard.

• In het oude Griekenland en het oude Rome werd zwarte ouderling als heilig beschouwd. Ze was geplant in de buurt van de huizen, in de overtuiging dat ze het huis beschermt tegen boze geesten.
• In de Middeleeuwen, met de hulp van een vlierbessen, werden hun haar en wenkbrauwen geverfd in donkere kleuren.
• De Slaven hadden de overtuiging dat het verboden was om zwarte ouderlingen in een woning te verbranden en ook dat er geen bliksem insloeg.
• De Duitsers dachten altijd dat een ouderling een helende plant was die door heksen werd gebruikt. Als iemand een boom omhakt, wordt aangenomen dat hij onder magische kracht zou staan. Nabij huizen probeerde ouderling niet te planten.
• Vlierbes werd genoemd in de werken van de folklore. Zelfs G. H. Andersen had een sprookje gewijd aan ouderling, maar ze kreeg geen grote populariteit.